Fijne feestdagen

Boedapest is een prachtige stad en al helemaal in de winter tijdens kerst. We zijn er eens met de hele familie op bezoek, enkele jaren terug al. Het is er supergezellig en we zitten op een mooie locatie midden in het centrum. Op enig moment tijdens ons verblijf wil ik even los van de groepsactiviteiten op eigen houtje de stad verkennen. Mijn dochter gaat mee. Samen slenteren we door de straten en vergapen ons aan de mooie stad en gezellige winkels in het centrum. We praten over van alles en nog wat en maken alvast plannen voor de rest van de dagen dat we er zijn. En zo, eigenlijk nietsvermoedend lopen we tegen ze aan als we onder een brug doorlopen. Zij zijn in dit geval hele groepen daklozen die op een rij naast elkaar hun matrassen hebben neergelegd. Sommige zitten te praten terwijl anderen zich goed verstoppen in hun slaapzak tegen de kou. En koud is het zeker, ijskoud, vooral door de snijdende wind. Onder de brug hebben ze tenminste nog een vorm van beschutting hier tegen. Terwijl we door de tunnel langs de mensen lopen zijn we allebei stil en ook als we al een tijd de tunnel verlaten hebben duurt het even voordat we weer bij zinnen zijn. We zijn in notime van een supergezellige kerstsfeer naar een soort nulpunt gegaan. De reden dat we er stil van zijn geworden komt door de situatie van de mensen en we vinden het allebei heel zielig dat ze er daar zo bij liggen. Terwijl anderen lekker in de kerstsfeer zitten en aan heerlijke kerstdiners bij kaarslicht en warmte en cadeautjes denken zijn er ook mensen die gewoon helemaal niets hebben. We zijn het ermee eens dat we iets moeten doen en besluiten tot actie te komen. In de plaatselijke supermarkt kopen we twee tassen vol met gezond eten en drinken. Hiermee lopen we naar de daklozentunnel en vinden het ook wel erg spannend naarmate we de tunnel naderen. Als we er eenmaal weer zijn halen we voor elk matras iets uit de tas en verdelen de boodschappen zo tot alle spullen op zijn. We kijken niemand aan en zeggen ook niets tegen iemand. Zo ook de mensen zelf, die zeggen niets tegen ons en zo lopen we opnieuw in stilte de tunnel uit.

Merry Christmas