Your cart

No products in the cart.

Het portaal van de Lotusgodin

21 februari 2020

Als ik begin in de kunst en cultuur sector heb ik een logo nodig vind ik. Ik ben vrij snel klaar met het bedenken en ontwerpen van een logo. En ik ben er zeer content mee en het logo gaat enige tijd mee. Tot een kriebel van binnen dat het nog niet echt mijn logo is.
Het maken van een logo is natuurlijk niet zomaar, dat is een proces waarbij het nodige denkwerk voor verricht is. En bij twijfel over een logo is het gewoon zo dat er nog niet voldoende aandacht aan is geschonken simpel. Aldus besluit ik een nieuw ontwerp te maken voor mijn logo. Vooral belangrijk vind ik welk beeld ik erin wil verwerken. Het beeld dat ik inhoudelijk het beste vond passen destijds was een potlood. Aangezien alles wat ik doe begint met een potlood tekening vond ik dat toen de kern.

Tekenen en strips gaat over fantasie, de droomwereld. En deze dagdromerijen weer kunnen geven op papier.
Mijn logo is nu meer een verwijzing geworden naar het de ongelooflijke wereld, de fantastische droomwereld. Mijn logo is nu een verwijzing geworden naar deze wereld van waaruit de creatieve geest alle inspiratie en energie put, het portaal naar de wereld van de Lotusgodin.

De spiritualiteit van de rups

8 februari 2020

In afwachting van de UFC light heavy weight title fight van Jon Bones Jones, een nieuwe blog. Jon Bones Jones is de ongeslagen kampioen en verdedigt zijn titel. Een van de meest interessante martial artists die er is, misschien wel de, op het moment. De MMA is een sport waarbij de leeftijd een belangrijke rol gaat spelen en zodra de vechters de dertig passerendan komt meteen een mogelijke nederlaag om de hoek kijken. Spannend dus.
Aldus, dat voor wat betreft de vechtsport.

Van sport naar de spiritualiteit van de vlinder.
De vlinder is mogelijk het mooiste gevleugelde wezen dat er is. De manier van vleugelslag is uniek. Soms gaan ze heel snel en een andere keer lijken ze eerder te zweven dan te vliegen. Voor velen wordt de vlinder geassocieerd met transformatie. Van het ene moment gaat het door een transformatie periode over naar een compleet nieuw wezen.

Er wordt spirituele krachten toegeschreven aan de vlinder. Ook is de vlinder een vaak voorkomend beeltenis in tatoeages.

Toch wil ik even inzoomen op het begin van dit wonderbaarlijke wezen, de rups. Ook al zijn er velen die rupsen mooi vinden door hun kleuren, zijn er net zoveel die gruwelen van die kruipende, wormachtigen. Ik gruwelde als kind van rupsen en dacht dat het wormen waren. En nog steeds heb ik die associatie bij de kleine rupsen. De grotere exemplaren vind ik meer wat een rups zou moeten zijn. In elk geval zullen er niet veel mensen zijn die geassocieerd willen worden met een kruipende rups. Nee, iedereen ziet zichzelf graag de vleugels uitslaan en vrij vliegen. Iedereen ziet zichzelf als de vlinder.

De spiritualiteit van de rups
Zou de werkelijkheid niet eerder zo zijn dat de meeste mensen eerder in de rupsfase van hun leven zitten? Iedereen wil uiteraard graag de mooie vlinder zijn, maar is dat niet waar je uiteindelijk naar toe moet transformeren?
Dat je eerst begint als rups. Waar je kwetsbaar bent voor aanvallen van kleine roofdieren, vogels, insecten. Het enige dat je dan doet is overleven en eten. Je eet en ziet langzaam maar zeker je voorraad slinken en op raken. En voordat je je zorgen maakt dat het eten op is, komt daar een nieuwe tak vol met verse bladeren om van te eten. Je kruipt verder. Ziet je voorraad slinken en net op tijd voordat alles op is, dient zich daar weer een nieuwe voorraad voedsel aan.
Zo trek je verder als rups door je eentonige alledaagse leven, de dagelijkse gevaren ontwijkend en etend. Eten en blijven eten totdat op een dag er geen hap meer bij kan!! Het moment dat de rups zich tonnetje rond heeft gegeten en geen pap meer kan zeggen. En ook geen stap meer kan verzetten vanwege zijn enorme omvang. Het moment dat het wonder eindelijk mag geschiedden en de rups zich in zijn cocon terugtrekt om te verpoppen.

Pas als hij daar uit komt is de verandering compleet. En kan hij als vlinder de vleugels uitslaan.

Dus, de meeste werkende mensen denken dat ze een vlinder zijn of hopen dat. In werkelijkheid zijn ze nog steeds de rups. En elke maand slinkt hun voedselvoorraad en met de nieuwe maand dient zich daar weer een nieuwe voorraad verse bladeren aan, je maandsalaris. De vlinder word je niet zomaar, zonder op je eigen manier hard gewerkt te hebben. Met andere woorden werken tot aan je pensioen.

De vlinder is het eindproduct waar je uiteindelijk spiritueel gezien naar toe groeit. Met andere woorden, de vlinders, dat zijn de bejaarden in de samenleving!

Of vliegen we pas in het hiernamaals uit als vlinder?
En is de dood de overgangsfase, waarin we even in een cocon leven?
En zijn we het hele aardse leven een vretende rups?

Reis naar het onbekende

Zondag, 19 januari 2020

Inspiratie zit overal in, waar je ook maar kijkt, wat je ook leest.
Zelfs vanuit iets negatiefs kun je geinspireerd raken. Bijvoorbeeld hoe je het negatieve in het vervolg kunt ontwijken of beter gezegd: kunt afhandelen!
Zo kan ik uit elke tekst of zelfs een korte zin iets creatiefs bedenken. Een tekening of een korte video maken.
Het creatieve proces handelt eigenlijk alles af wat je systeem binnen komt, bewust of vaak ongevraagd en ongewild. En dat is maar goed ook natuurlijk anders zou je met alle ballast van de buitenwereld blijven zitten.
Vandaag raakte ik geïnspireerd door de liefde. En dan met name het aspect van wachten daarop.
Zoals ik me al jaren in de ov verwonder over iedereen die verdiept zit in een digitale scherm. Waar zijn al die mensen met hun aandacht? Misschien zitten ze allemaal in hetzelfde schuitje in het scrollen en swipen en typen. En zodra het om wachten gaat dan kan het eigenlijk maar om een ding gaan en dat is de liefde!
Ik denk dus dat iedereen die in een scherm verdiept zit eigenlijk aan het wachten is op de liefde in de vorm van hun geliefde.
Zou de liefde dan ook vanuit een klein digitaal scherm kunnen opduiken?
Tja, met deze kracht kun je het nooit weten 😉

Klik op het plaatje

Cartoon- en Striptekenles

Het heeft even wat maandjes geduurd voordat ik weer met groepen wilde gaan werken. Alles had natuurlijk te maken met de vitiligo vlekken in mijn gezicht. Toen dat begon, dacht ik hemeltjelief wat is er met me aan de hand!!! Ik schrok ook steeds, iedere keer als ik weer eens in een spiegel keek. Alles bij elkaar een situatie waarbij ik me alles behalve comfortabel voelde. Vooral het aangestaard worden buiten, in de stad, in de ov. Echt vreselijk en ik wist in het begin ook niet zo goed waar ik moest kijken.
Wat me in deze periode heel erg geholpen heeft is er steeds eerst over vertellen als ik met iemand in gesprek was. Even kort, geen lang of zielig verhaal.

Zo zat ik in een koffiegesprek bij dot.business in Delft. Een heel interessant nieuw bedrijf met een eigen magazine. Voor het magazine heb ik een illustratiespread mogen verzorgen. Ik kreeg alle creatieve vrijheid als ik maar iets met het thema digitalisering wilde doen.
Ik bedacht toen om een stripje te maken met daarin een striptekencursus verwerkt. En uiteraard een vette knipoog naar de liefde, hoe kan het ook anders.

Met het maken van het stripje bedacht ik me dat het wel een tijdje geleden was dat ik mijn cartoon- en striptekenprogramma had gedaan. Misschien dankzij deze illustratie opdracht kreeg ik er weer zin in! Kennelijk was de vitiligoklap al minder erg.
Als klap op de vuurpijl kreeg ik een bericht van een school om weer een serie lessen te doen. En met veel plezier ben ik weer aan de slag met een groep dol enthousiaste leerlingen.

De vitiligo vlekken hebben ook voor een soort leuke bijeenkomstigheid gezorgt. Ik krijg namelijk binnenkort weer een spread in een magazine van de vitiligo vereniging.